Dit is mijn vervolg op een fragment uit het boek 'Pijnstillers' van Carry Slee.
Veel leesplezier. Of eigenlijk niet...
Die avond kon Casper niet in slaap komen. Hij bleef maar denken aan zijn moeder en wat Anouk hem heeft verteld. 'Ik moet in contact komen met die dokter.' dacht Casper. Hij zette de tv aan om zichzelf af te leiden en viel na een uurtje in slaap.
De volgende dag ging Casper naar school. Daar praatte hij met Anouk.
'Hoe gaat het met je, Casper? Je maakt me erg ongerust.' zei Anouk tegen Casper als hij naast haar gaat zitten op een bankje. 'Hoe heet die dokter van je?' vroeg Casper zonder aandacht te besteden aan Anouks vraag. 'Arden, Arthur Arden.' zei Anouk zonder enige emotie. Casper stond op en liep richting de uitgang van de school. 'Waar ga je heen?' vroeg Anouk verbaast. 'Mijn enige hoop.' zei Casper zelfverzekerd terwijl hij de deur uit liep.
'Vertel me wat er precies met je moeder aan de hand is.' zei dokter Arden tegen Casper. Casper aarzelt. 'Ze heeft longkanker. Ongeneesbare longkanker.' Toen viel er een stilte. Dokter Arden krabbelde iets op een blaadje en leunde dan achterover in zijn stoel.
'Het spijt me, maar daar kan ik helaas niets aan doen.' zei dokter Arden ernstig...
Die avond ging Casper naar het ziekenhuis. Hij mocht zijn moeder eindelijk weer mee naar huis nemen. Hij stond voor de deur van de kamer waar zijn moeder lag. Of hoorde te liggen. Waar was ze? Voor een seconde dacht Casper dat ze...Dat ze DOOD was. Hij raakte licht in paniek. 'Hoi, schat.' en Casper kon eindelijk weer ademen. Hij draaide zich om en gaf zijn moeder een knuffel. 'Wow, blij me te zien?' lachte zijn moeder. 'Echt wel!' zei Casper opgelucht. 'Kom we gaan naar huis.'
'Weken, maanden gingen voorbij. Ik heb de leukste dingen gedaan met mijn moeder. Het was alsof ze helemaal niet ziek was.
Maar nu sta ik hier. HIER met tientallen onbekenden rond een houten doos. Waar zijn de pijnstillers?'
Het is goed geschreven, hoe de tijd voorbij gaat vind ik hierin helemaal top. Je hebt bijvoorbeeld heel de gezegd de volgende dag of een uur later, dat is ook zo geschreven dat het gewoon logisch doorloopt en in het verhaal past.
BeantwoordenVerwijderenHeel soms ga je juist weer verder in het verhaal ook al is het voor mij gevoel nog niet goed afgerond. Bijvoorbeeld dat je niet veel emotie bij Casper kan zien als zijn laatste beetje hoop weg is.
Ik snap ook het einde niet maar het ziet eruit dat als ik het zou snappen het best wel dramatisch zou zijn.
Goed gedaan, ga zo door!
Groeten Thomas
Bedankt, Thomas. Het is een beetje kort voor mijn doen, maar ja. 300 Woorden is ook niet veel. Ik heb het einde een beetje aangepast. Is het nu duidelijker?
BeantwoordenVerwijderenΔ Jenna
Ik snap het einde nu wel maar het is een beetje droog door het "Doos". Ik denk dat je dat beter kan veranderen door iets van "Daar ligt ze nu" of zoiets.
BeantwoordenVerwijderenHet is expres zo droog Hickey ;)
BeantwoordenVerwijderenHoi Jenna!
BeantwoordenVerwijderenJij vindt dit soort opdrachten echt leuk he? Want ook nu heb je weer een geweldig verhaal geschreven waar ik echt geen genoeg van krijg!
Er was een alinea die ik er echt uit vond springen, en dat was de laatste. Die was zo mooi beschreven en goed uigewerkt dat ik het allemaal voor me zag.
Ga alsjeblieft zo door! Daarmee bezorg je mij een geweldige tijd als ik er weer een reactie op mag schrijven.
Groetjes Hasse
Ps: volgens mij schrijf je verbaasd met een d, niet met een t.