zondag 22 november 2015

Klas 4 - Boek - en Filmverslag 'Het Gouden Ei'

Algemene informatie

Titel 
Het Gouden Ei

Auteur
Tim Krabbé

Uitgeverij
Prometheus

Plaats uitgave
Amsterdam, Nederland

Jaar van uitgave origineel
1984

Druk
Vierenveertigste druk uit 2015

Aantal bladzijden
98

Genre
Psychologische roman

__________________________________________________________________________


Samenvatting

Rex Hofman en Saskia Ehlvest zijn op vakantie met de auto en stoppen onderweg bij een benzinestation om te tanken. Saskia gaat wat drinken halen, maar komt niet meer terug. Rex wordt ongerust en gaat kijken, maar vindt haar niet. Er is niemand die hem kan vertellen waar ze heen is gegaan. 
Ze is ontvoerd door Raymond Lemorne, die op een dag dacht: zou ik een misdaad kunnen plegen? Hij had de ontvoering tot in de puntjes uitgewerkt en laat geen sporen achter.

Acht jaar later is Rex met zijn huidige vriendin, Lieneke, op vakantie in Marina di Camerota. Saskia is hij echter nog niet vergeten. Als hij terugkeert van zijn vakantie zet hij een grote zoektocht op touw naar Saskia, want hij wil weten wat er met haar gebeurd is. Hij heeft weinig hoop meer dat Saskia levend is, maar hij wil weten waarom en hoe zij is verdwenen.

Op een dag komt er een man naar Rex toe die zegt dat hij de ontvoerder van Saskia is. Zijn naam is Raymond Lemorne. Hij wil Rex van zijn onzekerheid verlossen op één voorwaarde: Rex moet hetzelfde lot ondergaan als Saskia. Rex gaat hiermee akkoord. Ze gaan op weg en Lemorne vertelt Rex waarom en hoe alles gebeurd is. Dan geeft Lemorne een slaapmiddel aan Rex. Wanneer Rex weer wakker wordt, ligt hij in een doodskist. Hij is levend begraven. Van zowel Saskia als Rex wordt nooit meer iets vernomen.

__________________________________________________________________________


Vergelijking met de film

In de gang op school praatte ik met vriendinnen en was ik aan het vertellen dat ik overwoog om 'Het Gouden Ei' te gaan lezen. Meneer Philipsen, die toevallig langsliep, overhoorde mij. Hij zei dat ik dat zeker moest doen. Ook kwam hij met het idee om het boek te vergelijken met de film. Ze verschillen namelijk nogal wat van elkaar. Zo ben ik dus op dit idee gekomen. 

Volgorde
Het grootste verschil tussen het boek en de film is de volgorde waarin het verhaal wordt verteld/uitgebeeld. 
Het boek is verdeeld in vijf hoofdstukken, die zich allemaal op een ander tijdstip afspelen. Hoofdstuk 1 is het moment dat Saskia verdwijnt. Hoofdstuk 2 speelt zich acht jaar daarna af. Rex heeft een nieuwe vriendin genaamd Lieneke en is op vakantie met haar in Marina di Camerota. Hoofdstuk 3 gebeurt voor hoofdstuk 1. Daarin wordt het verleden van Raymond Lemorne verteld. Het gaat door tot het punt waarop hij Saskia kindnapt. Hoofdstuk 4 speelt zich af de dagen nadat Rex weer een advertentie in de krant heeft geplaatst om degene te vinden die Saskia gekidnapt/vermoord heeft. Dit is vlak na hoofdstuk 2 en dus acht jaar na haar verdwijning. Hoofdstuk 5 speelt zich af de dagen na de verdwijning van Rex, die in hoofdstuk 4 mee was gegaan met Lemorne en hetzelfde lot is ondergaan als Saskia. Lieneke kan hem niet bereiken en uiteindelijk komt er een krantenartikel waarin staat dat zowel Saskia als Rex vermist zijn.

In de film zijn alle hoofdstukken een beetje door elkaar gehusseld. Het begint met hoofdstuk 1, maar delen van hoofdstuk 3 laten ze ook zien. In het boek kom je er bijvoorbeeld in hoofdstuk 3 pas achter wie Saskia gekidnapt heeft, maar in de film zie je meteen Lemorne en hoe hij een mitella omdoet. Hoofdstuk 2 wordt in de film geheel weggelaten. In plaats daarvan zijn Rex en Lieneke op vakantie in Frankrijk en is het een soort samenvoeging met hoofdstuk 3. Rex laat overal posters ophangen en krijgt constant brieven van Lemorne met locaties. Lemorne is er altijd, alleen benadert hij Rex niet. In de tussentijd laten ze flashbacks zien van Lemorne die zijn tactieken uitprobeert op vreemde vrouwen, zijn eigen dochter en zichzelf. Dan ziet Lemorne Rex bij een talkshow en gaat hij persoonlijk naar Nederland om hem op te zoeken. Dan komt een deel van hoofdstuk 4 met hoofdstuk 3 erdoorheen. Rex gaat met Lemorne mee en als ze in de auto zitten wordt er teruggeblikt op Lemorne's acties. Uiteindelijk komt Rex er dus achter wat er met Saskia gebeurt is, wanneer hij zelf wakker wordt in een doodskist. Hoofdstuk 5 wordt geheel weggelaten. In plaats daarvan laten ze Lemorne en zijn familie op het grasveld (waar Rex en Saskia liggen begraven) zien en zoomt de camera uiteindelijk in op Lemorne's auto. In de kofferbak ligt een krant met als hoofdartikel de verdwijning van Saskia en Rex. Er zat in de film 3 jaar tussen de verdwijning van Saskia en Rex en in het boek 8 jaar.  

Gedachten

In het boek hebben Rex en Lemorne nog al wat gedachten. Gedachten worden in films vaak weggelaten, omdat ze moeilijk in beeld te brengen zijn. De meestvoorkomende manier van gedachten in films is doormiddel van voice-overs. Het personage zegt niets, maar je hoort de stem van het personage zeggen wat hij/zij denkt. Later in de film is er een moment waarop dit gebeurt bij Lemorne, maar vooral in het begin van het boek heeft Rex veel gedachten. In de film hebben ze zijn gedachten in acties veranderd. Rex denkt in het boek na over die keer op vakantie dat de benzine op was en hij Saskia lang alleen liet om benzine te gaan halen. In de film voegen ze dit toe aan de huidige vakantie. Saskia moet alleen wachten tot Rex benzine heeft gehaald in een jerrycan. Daarna stoppen ze gelijk bij een bezinepomp. Dé benzinepomp. De herinnering wordt vooral opgehaald om de titel van het boek te verklaren. Saskia ziet de gesloten ruimte van de auto namelijk als het gouden ei uit haar nachtmerrie. Als kind had ze een nachtmerrie waarin ze door de ruimte vliegt in een gouden ei. Ze zal voor eeuwig zweven, tenzij ze botst met het enige andere gouden ei dat rondzweeft in het heelal. 
In de film vertelt Saskia Rex gewoon over haar droom. 

Titel

Een ander verschil tussen de film en het boek is de titel. De film heet namelijk 'Spoorloos'. 
Het is mij niet duidelijk waarom de regisseur de titel heeft veranderd. De originele titel had een echte betekenis. Het leidmotief in het boek is namelijk claustrofobie. Dat wordt voor het eerst duidelijk als Rex denkt aan die keer dat Saskia alleen in de auto achterbleef en zij helemaal doordraaide. Waarna hij dat verklaard door haar droom waarbij ze alleen in een gouden ei in het heelal rondzweeft. Het komt later terug wanneer je erachter komt dat Saskia en Rex levend waren beraven in een doodskist. 

Wat de keuze voor de filmtitel nog opmerkelijker maakt is het feit dat in de film ook nog duidelijk wordt gemaakt dat Lemorne claustrofobisch is. In de auto vertelt hij aan Rex dat hij ergere dingen kan bedenken dan de dood. Later wordt hij gestopt door een politieagent die vraagt waarom hij zijn gordel niet om heeft. Hij geeft als reden dat hij claustrofobisch is met daarbij een officiële bevestiging van een dokter. Dit verklaart dus waarom hij Saskia en Rex levend begraven heeft, want hij wilde de 'perfect crime'. Het feit dat Lemorne claustrofobisch is wordt geheel weggelaten in het boek. 

Dubbele moord

In hoofdstuk 3 wordt er verteld wat er bij Lemorne allemaal vooraf ging aan de kidnapping van Saskia. Een deel van zijn voorbereidingen is zeker maken dat de buurman niets zal zien of horen. Het eerste wat hij doet is een oud bureau buiten zetten met kakkerlakken in de la. Zijn dochter opent de la en schreeuwt. Lemorne doet er een schep bovenop en maakt er een schreeuwwedstrijd van. De dag erna gaat hij naar de buurman om eieren te kopen. Hij zegt dat toen hij aankwam hij geschreeuw hoorde, maar de buurman zegt dat hij niks heeft gehoord. Hij vraagt ook of de buurman hun gezien heeft en weer is zijn antwoord nee. 
Later hebben twee lifters een tent opgezet op Lemorne's grasveld. Lemorne schiet ze beiden neer en gooit hun en hun tent in zijn kofferbak. Dan rijdt hij naar een ravijn en dumpt de lijken daar. 
Deze actie komt aardig overwachts, maar het laat wel zien waartoe Lemorne in staat is. Ook laat het zien dat de buurman echt niets kan horen of zien, want weer houdt Lemorne een praatje met hem. Hij had wel eerder de twee jongens gezien, maar neemt nu maar aan dat ze gewoon weg zijn gegaan. 
Dit gedeelte is echter geheel weggelaten uit de film. 

Nummer 8

Een belangrijk motief in het boek is het nummer 8. In het begin van het boek wordt verteld door Rex dat acht het lievenlingsnummer is van Saskia. Ze vindt namelijk rozen het mooiste in bosjes van acht. Samen stoppen Saskia en Rex samen twee munten in de grond bij een paaltje bij het benzinestation. Als Rex de paaltjes telt, ziet hij dat de munten bij het achtste paaltje zijn gestopt. Later in het boek leest Rex een krantenartikel waarin staat dat hij 80.000 euro heeft betaald voor de advertenties voor Saskia. Ook leest hij een brief van een helderziende uit Autun die zegt dat hij Saskia in een paar dagen weer zal zien. Dan komt hij tot de conslusie dat er 80 kilometer tussen Autun en het benzinestation zit. 

Veel van dit komt terug in de Nederlandse film, maar het het grappige zit hem in de Amerikaanse versie. Lemorne krijgt in het boek en de Nederlandse film een sleutelhanger met een 'R' voor zijn verjaardag. Saskia ziet in het benzinestation de sleutelhanger en vraagt waar zij er ook een kan kopen. Lemorne zegt dan dat hij ze verkoopt en lokt zo Saskia zijn auto in. In de Amerikaanse film krijgt Lemorne (die nu Barney Coussins heet) geen sleutelhanger met een 'R', maar een armbandje met het eeuwigheids/infinity teken voor zijn verjaardag. In de film wordt dan ook Saskia (die nu Diane Shaver heet) met de armband naar zijn auto gelokt. Nu komt het grappige gedeelte: als je het eeuwigheids/infinity teken een kwartslag draait krijg je het nummer 8. 

Je kunt het ook omdraaien en zeggen dat als je het nummer 8 een kwartslag draait, je het eeuwigheids/infinity teken krijgt. Dat is waarschijnlijk de logischere verklaring hier. Het boek heet niet voor niets 'Het Gouden Ei'. Het gouden ei dat eeuwig door het oneindige heelal zweeft. 

De gele auto

Rex die meegaat met Lemorne naar Frankrijk een onderdeel van hoofdstuk 4, maar het grootste gedeelte gaat over een vieze, gele stationcar die geparkeerd staat tegenover het gebouw waar Rex werkt. Op de auto staat 'REX IK VIND JE LIEF SANDRA'. Op de motorkap staat ook 'ALS IK DIT SCHRIJF KOMEN KRASSEN IN GELUK'. Rex kent twee Sandra's en vraagt zich af welke het is. Maar als hij later nog een keer beter kijkt ziet hij dat er eigenlijk 'ALS IK DIT SCHRIJF KOMEN KRASSEN IN DE LAK' staat. Hij constateert dan dat het handschrift ook anders is dan dat van de andere zin. Dan schrijft hij de namen Sandra en Saskia onder elkaar. Ze hebben evenveel letters, hetzelfde initiaal en dezelfde tweede en zesde letter. Dan streept hij de gelijke letters weg en houdt hij NDR en SKI over. Daarmee maakt hij de woorden DR. NIKS en KIND R & S. Hij kijkt later nog eens naar de letters en ziet dan het woord DRINKS erin. Dan kijkt hij uit het raam en ziet hij dat de gele stationcar weg is. 
Ze gaan niet meer hierop in. Het enige wat een connectie heeft met Saskia is 'DRINKS', want Saskia ging twee blikjes drinken halen toen ze verdween. Het is niet duidelijk wie Sandra is of wat zij te maken heeft met het verhaal. Het feit dat dit gedeelte onduidelijk is, is waarschijnlijk de reden dat het geheel weg is gelaten uit de film.

In de Amerikaanse film wordt het letter-husselen gebruikt door Lieneke (die nu Rita heet) als ze de code van de computer van Rex (die nu Jeff Harriman heet) probeert te kraken (in een situatie die alleen voorkomt omdat de Amerikaanse film totaal anders is dan de Nederlandse film en het boek). Ze husselt de letters van 'DIANE SHAVER' (Saskia) tot 'ARE VANISHED', wat toevallig de code van zijn computer is. 

Einde

Het einde van het boek en de Nederlandse film zijn hetzelfde: Rex wordt wakker in een doodskist onder de grond en is dus levend begraven. Het einde van de Amerikaanse film is iets anders. Rita (Lieneke) komt erachter dat Jeff (Rex) met Barney (Lemorne) mee is en komt achter Barney's adres. Ze komt uiteindelijk uit bij het huisje en als ze Barney overhaalt om de koffie met het slaapmiddel te drinken (door te zeggen dat ze zijn dochter heeft gekidnapt), krijgt ze door wat er met Jeff is gebeurd. Ze begint te graven in de tuin en net als ze Jeff heeft bevrijd, valt Barney hun aan. Dan slaat Jeff Barney dood met de schep en ziet hij waar Diane (Saskia) beraven is. 
De regisseur heeft beide films geregisseerd. De reden dat hij het einde in de Amerikaanse versie heeft veranderd, is waarschijnlijk omdat het Amerikaanse publiek niet tevreden zou zijn met het originele einde. 

__________________________________________________________________________


Bronnen

http://www.scholieren.com/boekverslag/57109 (info over de Amerikaanse film)
http://www.scholieren.com/boekverslag/44864 (samenvatting)
http://www.imdb.com/title/tt0096163/ (info over de Nederlandse film en visies van andere mensen over het einde)

zondag 1 november 2015

Klas 4 - Boekverslag 'Hersenschimmen'

Algemene informatie

Titel 
Hersenschimmen

Auteur
J. Bernlef

Uitgeverij
Querido

Plaats uitgave
Amsterdam, Nederland

Jaar van uitgave origineel
1984

Druk
Digitale versie gemaakt naar vierenveertigste druk uit 2006

Aantal bladzijden
107

Genre
Psychologische roman

__________________________________________________________________________


Samenvatting

Hersenschimmen wordt verteld vanuit het perspectief van de ik-persoon Maarten Klein, een 71-jarige man die begint met dementeren. Hij komt uit Nederland, maar woont sinds vijftien jaar in de Verenigde Staten, in Gloucester (Massachusetts), met de trein 1 uur ten noorden van Boston. Zijn geestelijke vermogens verslechteren naarmate het verhaal vordert, terwijl zijn omgeving zich afvraagt wat er met hem aan de hand is. Maarten begint in zijn herinneringen personen door elkaar te halen, verdwaalt als hij de hond uitlaat en vergeet wat hij wilde gaan doen voor hij ergens aan begint. Hij belt de bibliotheek op zoek naar zijn vrouw Vera, die daar al jaren niet meer werkt, informeert naar de gezondheid van een gestorven man en denkt dat hij bij zijn opa en oma aan het logeren is wanneer hij wakker wordt. Terwijl Maartens geheugen verslechtert, wordt het steeds moeilijker voor hem om zaken en personen uit het heden en het recente verleden te herkennen en keert hij in zijn eigen beleving steeds verder terug naar vroegere tijden in zijn leven. Soms is hij ogenblikken helder, dan weer ver weg. Op heldere momenten is hij bang en onzeker over wat hem overkomt en schaamt hij zich voor zijn gedrag en onvermogen. Het wordt steeds moeilijker voor hem om op de woorden te komen waarmee hij zich uit wil drukken.

Maarten begint Dr. Eardly soms aan te zien voor een Amerikaanse officier, Vera voor een verpleegster en de gezinshulp voor het meisje op wie hij verliefd was als jonge man. Hij vergeet hoe hij stukken op de piano moet spelen die hij eerst wel kende. Op zeker moment herkent hij zijn eigen weerspiegeling in de ruit en spiegel niet meer. Soms wordt hij vastgebonden aan zijn bed wakker. Wanneer hij thuis niet meer te handhaven is, wordt hij naar een inrichting gebracht. Wie Vera is, weet hij dan niet meer...

__________________________________________________________________________


Verwachtingen

Ik had dit boek gekozen, omdat ik op het laatste moment nog iets moest lezen. Ik stel altijd alles uit tot op het laatste moment. Ook moest ik voor dinsdag nog een boek voor Engels lezen. Daarom had ik voor de vakantie al uitstel voor het weekend gevraagd, omdat ik wist dat ik in Amerika niks gedaan zou krijgen. 
We hadden dit boek doorgenomen in de klas en mijn vader had het ook gelezen (niet aan te raden volgens hem). Het had maar 107 pagina's en ik kon het downloaden in iBooks.
Ik had niet echt tijd om verwachtingen te bedenken voor ik ging lezen, maar ik verwachte een langzaam verhaal met veel details over het leven van een oude man. Ook verwachte ik dat ik het niet erg interessant zou vinden, omdat dit niet echt mijn favoriete genre is. 

__________________________________________________________________________


Motieven

Taal 
Hoe meer hij wegzakt in de dementie, hoe slechter zijn taalgebruik wordt. Hij kan geen woordpuzzels meer maken en hij is verbaast als mensen Engels praten. Hoe verder je komt in het boek, hoe korten de zinnen en simpeler het taalgebruik. 

Our Man in Havana
Dit boek van Graham Greene uit 1958 is een terugkerend onderwerp in het boek. Maarten ziet voor het eerst het boek liggen op een tafeltje naast de haard en denkt gelijk aan de verfilming van een ander boek van Graham Greene. Door het verhaal heen ziet hij het boek steeds opnieuw en zijn hersenen maken steeds minder de connectie met de verfilming en Maarten ziet het boek steeds alsof het de eerste keer is.  

Kijken zonder zien
"Een mens kan een tijd lang kijken zonder te zien. Kijken kan Robert ook, maar het theebusje en de kaasschaaf herkennen kan hij niet. Hij kijkt zonder te zien, bedoel ik. Neem zelf de proef maar eens. Je drinkt altijd koffie van een bepaald merk en omdat dat in de drugstore opeens niet meer voorradig is, neem je een ander merk, een andere bus. Als je de volgende dag koffie wilt maken, zoek je overal naar de koffiebus. Het herinneringsbeeld van de oude bus is zo sterk dat hij de bus van het nieuwe merk, de aanwezige bus, vlak voor je neus op de keukenplank, onzichtbaar maakt. Om iets te zien moet je eerst iets kunnen herkennen. Zonder herinnering kun je alleen maar kijken. Dan glijdt de wereld spoorloos door je heen..." (p. 35-36)

Als hij steeds vergeetachtiger wordt kijkt hij naar voorwerpen en hoort hij geluiden, zonder dat zijn hersenen registreren wat ze zijn of betekenen. Al aardig vroeg in het boek kwam hij met de uitleg van de koffiebus. In het verhaal verwijst hij vaak terug naar de koffiebus en het kijken zonder zien. 

Sneeuw (leidmotief)
Maarten maakt duidelijk dat hij geen liefhebber van sneeuw is, winter in het algemeen niet. 
De sneeuw die al wat onderscheid maakt bedekt en later wegsmelt tot niets overblijft. Dat zijn Maartens herinneringen. Langzaam bedenkt en wegsijpelend tot al zijn herinneringen verdwenen zijn. 

__________________________________________________________________________


Thema

In het kort is het thema van dit boek boek het proces van dementie en wat er omgaat in het hoofd van een persoon die lijdt aan dementie. We maken mee hoe Maarten eerst een normaal leven lijdt van een bejaarde man tot hij naar een inrichting wordt gestuurd omdat hij in die conditie niet meer te handhaven is voor zijn vrouw Vera. 

__________________________________________________________________________


Beoordeling schrijfstijl

De schrijfstijl is op niveau, maar goed te begrijpen in het begin. Hoe verder je komt in het boek, hoe korter en simpeler de zinnen, maar ook hoe vager. Je krijgt in korte zinnen te lezen wat Maarten waarneemt, wat niet veel of duidelijk is. De laatste paar bladzijden van het boek zijn amper te volgen (voor mij). 

"Te ver van de muur verwijderd... wat niet goed is... een lichaam dat zichzelf niet meer voort kan duwen wordt een boom... zoals die dunne daar in de sneeuw... de muur... naar de muur... op de muur... over de muur... dat is wat hij bedoelt wanneer hij denkt: alleen in taal kan ik nog iets ondernemen." (p. 87)

Ik heb voor de specifieke stuk gekozen, omdat Maarten onbewust (en de schrijver bewust) hier de connectie legt aan zijn dochter Kitty toen haar slaapkamer geverfd werd. Ze zat in haar krib die van de muur verschoven was voor de natte verf. Ze bleef zeggen dat ze niet zo ver van de muur af wilde slapen. Maarten moest sprookjes voorlezen om haar in slaap te krijgen. Hier ligt Maarten in een inrichting, waar zijn bed niet aan de muur geplaatst is. Ook ziet hij door het raam waarschijnlijk een boom. 

__________________________________________________________________________


Beoordeling inhoud

Perspectief
Het gebruik van een ik-perspectief is erg slim gedaan. In het begin van het boek krijgen we alle informatie, want Maarten is nog aardig bewust van alles. Als we verder gaan in het boek vergeet Maarten steeds meer dingen, wat de lezer een informatievoorsprong geeft die er eigenlijk niet zou moeten zijn. We worden bijvoorbeeld gelijk geïntroduceerd tot het boek 'Our Man in Havana' en hoe hij een verfilming van een ander boek had gezien in de bioscoop met die ene acteur. Later in het boek ziet hij het niet als 'het boek' maar als 'een boek', alsof hij het nooit eerder heeft gezien. Hij herinnerd zich ook niet meer de verfilming of de acteur. 
Door de keuze voor het ik-perspectief kun je je wel heel goed inbeelden hoe niet alleen Maarten zich voelt, maar ook zijn vrouw. Hij ziet dat ze huilt, maar weet zelf niet dat hij de oorzaak is. Het is een tragisch verhaal, maar erg goed geschreven. 

Personages
Maarten Klein is een gepensioneerde ambtenaar. Hij notuleerde vergaderingen voor de IMCO (Intergovernmental Maritime Consultative Organization). Hij heeft twee kinderen met zijn vrouw Vera genaamd Kitty en Fred. Zijn eerste liefdes interesse ging naar zijn piano lerares Geertje en zijn eerste echte liefde was Karen. Een van zijn collega's pleegde zelfmoord na een avond drinken met hem en daar voelt hij zich nog schuldig van. Hij woont met zijn vrouw Vera in Gloucester. 
Hij en Vera zijn al meer dan vijftig jaar samen. Ze hebben zelfs de Tweede Wereldoorlog overleefd samen. Het is dus moeilijk voor Vera om te begrijpen dat haar geliefde man langzaam niets meer herinnerd van hun geschiedenis. Vera raakt snel gefrustreerd, maar probeert voor hem te zorgen. 
Ook hebben ze een hond genaamd Robert. Door het boek heen is Robert een van de weinige dingen die Maarten niet vergeet. Hij kan beter omgaan met Robert dan mensen, want zoals hij uitlegde kijkt Robert, maar ziet hij niet. Hij vergelijkt zichzelf dus met een hond. 
Maarten, Vera en Robert zijn de belangrijkste personages in het boek. 

__________________________________________________________________________


Eindbeoordeling






Na mijn verwachtingen gelezen te hebben zou je denken dat dit niet een leuke ervaring voor mij was, maar het viel me erg mee. Ja, het was langzaam en soms saai. Maar het was ook erg interessant om te zien wat er in Maartens hoofd omgaat als hij dement raakt. Ook wil ik zelf misschien schrijfster worden, dus het was interessant om te zien hoe Bernlef dit onderwerp heeft aangepakt. Ik was er zelf nooit op gekomen om langzaam het taalgebruik te versimpelen. Ook vond ik het slim dat hij had gekozen voor de tweetaligheid van Maarten, die langzaam weer verdween.

"Twee vrouwen, twee vrouwen in ruisende kledij, een jonge en een oudere. Ze spreken Engels en trekken een boek met foto’s uit mijn handen. (Kan maar beter doen wat zij willen, ben niet sterk meer, zoals vroeger, ernstig verzwakt zelfs blijkt nu.) Sta op. Begint het bonzen weer. Duizelig. En dorst. Wil niet tussen hen in naar buiten. (Willen ze me eruit zetten omdat ik te lastig word?) ‘Niet naar die man in de sneeuw!'" (p. 92)

In dit stuk lees je over de verwarring van Maarten dat twee vrouwen (zijn vrouw Vera en een thuishulp) Engels praten, terwijl ze in Amerika zijn. Maarten herinnerd zich dat niet meer. Ook denkt hij hier al in kortere zinnen. Ook wil hij niet naar de man in de sneeuw. Die man is hijzelf. Hij zag zijn eigen reflectie in het raam, maar herkende zichzelf niet. Zoals ik al zei is het verhaal tragisch, maar erg goed geschreven en ik zou het aanraden aan mensen die meer geïnteresseerd zijn in een goede schrijfstijl dan in een spannend verhaal. 

(Ik snapte niet precies wat er bedoelt werd met een oordeelbalk of hoe ik er een moest maken op de iPad. Ik heb blogs van vorige jaren doorzocht tot ik een oordeelbalk vond waarvan ik dacht dat die mijn mening wel reflecteerde. 
Ik nam aan dat het witte gedeelte stond voor de cijfers 1-10 en het zwarte gedeelte op de plek van jouw mening.)

__________________________________________________________________________


Bronnen

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Hersenschimmen (samenvatting)
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/J._Bernlef
http://www.alzheimer-nederland.nl
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Onze_man_in_Havana
http://leesdossiertamaraschouten.blogspot.nl/2012/05/leesverslag-sonny-boy.html (oordeelbalk)