Klas 4 - Boekverslag 'Korte Verhalen'

Het Meisje Van De Garderobe

door Rob van Essen

Hamvragen:

- Wie is de ik-persoon?

- Waarom kan het meisje zo goed onthouden?

- Wat voor ziekte krijgt het meisje?

- Waarom is het meisje zo anders als ze na een maand terugkomt?

- Wat is Les Ambassadeurs? 

Wie is de ik-persoon?

De ik-persoon was waarschijnlijk een vaste klant, want hij/zij (voor het gemak ga ik uit van een hij) heeft dit allemaal meegemaakt. Uit het verhaal blijkt ook dat hij in de maand van de afwezigheid van het meisje meerdere malen in het restaurant is geweest. Het kan ook zijn dat hij connecties heeft met iemand die het meisje kent, anders zou hij niet geweten kunnen hebben wanneer zij weer terugkeerde. Na de terugkeer observeert hij het meisje ook. Misschien is hij in het algemeen observerend en nieuwsgierig, maar het kan ook zijn dat hij geobsedeerd met het meisje.

Waarom kan het meisje zo goed onthouden?

In het verhaal wordt niet uitgelegd waarom het meisje zo goed kan onthouden. Er wordt ook niet gezegd of ze in het algemeen een goed geheugen heeft of alleen als het op jassen aankomt. Het is logisch om aan te nemen dat ze gewoon een heel sterk geheugen heeft. Het verhaal duidt niet op bovennatuurlijke krachten, maar het zou gelinkt kunnen zijn met haar plotselinge ziekte.  

Wat voor ziekte krijgt het meisje?

In het verhaal maakt het meisje 'vreemde, stuiptrekkende bewegingen'. Ook beschrijft de ik-persoon haar als iemand met een 'fenomenaal geheugen'. Mijn eerste reactie was om onderzoek te doen naar de oorzaak van stuiptrekkingen. Daarbij kwam ik op het de aandoening epilepsie. Toen zocht ik een link tussen epilepsie en geheugen. Van een epileptische aanval kun je geheugenverlies krijgen. Dat is nou precies het tegenovergestelde van het meisje. Toen vond ik een artikel waarin stond dat zink goed voor je geheugen is, maar dat het in grote hoeveelheden epilepsie kan veroorzaken. Dat is een verklaring voor haar goede geheugen en de stuiptrekkingen, maar niet voor het feit dat ze na haar afwezigheid nog steeds zo'n goed geheugen had. Zou is geheugenverlies niet altijd een probleem bij epilepsie, dus dat zou haar zink inname de oorzaak zijn van haar goede geheugen én haar 'ziekte'. 

Waarom is het meisje zo anders als zij terugkomt een maand later?

Als we doorgaan op de 'zink-theorie', dan zal het vast een schok zijn geweest om te horen te krijgen dat ze epilepsie had. De ik-persoon zegt dat ze 'haar werk deed met minder flair en zich neer heeft gelegd bij de slechtheid van de wereld'. Dit zou kunnen als ze haar best deed om haar geheugen te verbeteren met zink, maar juist daardoor epilepsie kreeg. Ze zou het oneerlijk kunnen hebben gevonden. Ze werd misschien wat depressief ervan en had minder zin in haar werk, laat staan met mensen ruziën of jas van hun is of niet. 

Wat is Les Ambassadeurs? 

Waarschijnlijk een restaurant of theater. De garderobe duidt op een restaurant of een chique theater, maar het vaste klanten-gedeelte duidt meer op een restaurant. 

Terugblik

Ik vond het verhaal op zich niet heel interessant. Met korte verhalen is het ook erg moeilijk om in een paar honderd woorden de lezer te intrigeren. Ik vond de verhalen in het boekje allemaal niet heel fascinerend. Sommige schrijvers probeerde te schokkeren met scheldwoorden en andere met een zo vaag mogelijk verhaal. Dit verhaal valt meer onder het vage gedeelte. Niets wordt echt uitgelegd, maar als je er niet te veel over nadenkt (zoals wij nu dus wel moeten doen) is dat niet zo'n probleem. Je snapt het verhaal, het laat alleen een paar open plekken achter. Sommigen noemen dit creatief, ik noem het maar lui. De schrijver geeft nergens een verklaring voor en dan is het erg makkelijk om zo'n verhaaltje te schrijven.  

Het gesprek was niet echt een gesprek, maar meer de verhaaltjes doorlezen en een paar vragen verzinnen. We gaven elkaar hele korte antwoorden en die zouden we zelf dan uitwerken. Als we ergens niet uitkwamen dan hielpen we elkaar en zo nu en dan had iemand wel een goede theorie. Het gesprek was op zich niet heel nuttig. Ik denk dat we allemaal wel wat theorieën hadden kunnen bedenken bij onze verhalen.